Hız kayıklarında cebelleşiyor zaman
Turuncu ufkun kızıllığında
Gün batımı yarınlarından noksan
Yerle yeksan

Ne hengâme, ipliğin uçuna tutunan şafak
Mavideydi umut.
Bahara tutunmuş kurumuş bir yaprak.



Şiir kokar gecenin efsunlu yüreği
Kendi girdabında saklı, gizli koyda
Kendine gebe bir yoksunluk
Zılgıt çalar kulaklarında haşin dalgalar



Gel-git oynaşlarına el açmış küçük kum taneleri
Renklerin ikliminde savrulur alın yazısındaki çizgiler
Sarı sayfalarda kurumuş gül yaprağında yeşerir
Geçmişin ayak izlerini örten mutluluk



Ölümüne esen rüzgârlarda sevmek
Neşter atmak kan kızılı yarınların yüreğine

Umudun gelini kına sürmüşse ellerine
Toprak ana kor yakmışsa kara bağrına
Eğmişse başını sarı başak taneleri aşkın haşmetinden
Kar yağmışsa baharın mavi saçlarına

Ve
Tüm renkleri taç yap cemrenin gözlerinde kurut
Yeniden doğuyor ebemkuşağında şafak
Mavideydi umut…