sevda cana sıvandı can kana muhtaç
ruhundaki fırtına aydınlık günlere aç….üma

I


köhnedir aydınlığa çıkmamış köstebeğin gözü
yoktur dili toprağın,
damlasa da buzullarda kayalar.

kültür batsa öze,
kâr etmez fermuar çekmiş aymazlığa
döl atmış ardıç dikeni içinde,
düşer mi gökten elma
medeniyetin avuçlarına.


II


medeniyetsiz medeniyet
salıncak kurmuş zamana
bir ileri bir geri

keser testere dişli dünya
saltanat kurmuş örümcek beyinler
gök bulutların gizeminde
yağar ilmik ilmik
kırmızıdır karın rengi
elma şekeri kıvamında.


III


içi ne ise yansıtır dışına
canavarın salyasında asaleti,

topal bit dolaşır gecede kırk bedeni,
ardıç dikeni battı
naftalin kokulu sevişlerin ötesine.
şimdi hüzün vakti


siyahi inciler dizilir
boyunda günahın izleri
sinmiş vampirin nefesi
kaç zaman geçer üstünden
kaç pınarın suyu kirlenir
içindeki nefretinden.


IV

kırklandı gözün ruhu
aksinde ki aynadan
çözülse de aysberg,
şiirin kuramında sevgi nameleri
yoktur içinde sevgi adına realite
kandırmaca ya sobe oynayan çocuk büyüdü
pamuk yarınlarına


şimdi,
rütbelerini söktüm sevginin
yurtsuz bir bedevi gönlün
seher yelinde savrulur saçları
perçeminde mis gibi bahar kokuları
öpmek istediği asaletin alın yazısı
damarlarında
hissetmek zamanı…

ÜMMÜ AŞCI