4
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1093
Okunma
bir karanfili öptüm ağzından
kıpkırmızı kokan bir nefesi vardı onun
güneş damlardı avuçlarından
balkonda çürüyen mevsime dokundum
gözlerindeki sürmenin şivesine
ve uyuklayan kirpiğine sessizliğin
uzaklardan ne şehirler girdi içeri
salonda terine tuz eken mahalleler
emekli bir Pissarro güneşine verdiler göğü
bir kırlangıç söyledi işte
ayrılıklar kırık tekeri oldu gondolun
gondolun tekeri kırık ayrılıklar
altında kalan bir sokak kızı zeymuran
çocukluğum filinta saksı hatırlarım
gözlerim düşlembik
üstüm başım rüzgâr sancısı
5.0
100% (5)
Cevap Yaz