Ah! Ne diyem sana kurşuni yüreğim
Uzakları hedefleyen gözlerim ayaklarıma uymazken
Yollara düşersin şairaneliği katıp yanına
Onca şiirin yakasını bağrını yırtıp
Kalem kâğıdın komutasında yatıp gidiyorsun


Mihrak görünen her karaltıyı
Pür dikkat kesilir
Yabancı oluşunu his edince
Nefesi topuklayıp
Rüzgârın soğuk ellerinden tutup gidiyorsun

Çevrende aşk yıkıntıları arasında
Yükselen sevda uğultuları
Mesbuk çığlıklarına göbek bağı olur
Sabır kuyusunda tek bir cümle
Yönümü çizer ayakuçlarına kadar
Dargınlık setine çatıp gidiyorsun

Islah olmuş sanki öfken
Saten düşlerin arasında beden
Sensizlik ıstırabı pes dalgasında
Dindi fırtınam her şey süt liman.
mahsunniyet sunumda hisleri satıp gidiyorsun

Artık başka sözüm kalmadı
Kâhin değilim doğacak yarınlara
Suskunluğun kefareti ne olsa gerek
Şafakları takıp göğün göçüne
Kalp cevherini ortalığa atıp gidiyorsun