Günlerdir odamda
ışığa küsüm,
tenime değmeyen bir sıcaklık gibisin.
avuçlarımda ter, alnımda taş;
yalnızlığın en çıplak hali bu.

Dışarısı kül rengi,
birazdan demir bir kapıdan
çocuk sesleri değil, sen çıkacaksın
derin bir nefes kadar suçlu,
bir dokunuş kadar kutsal.

Hızla bir tren geçiyor içimden,
rayları dudak, dumanı sen.
her istasyon bir yanış,
her vagon bir hatıra
adı konmamış bir arzu kadar ıslak.

Nasıl oldu bilmiyorum
hayalin sarkıyor bir su damlasında
bir sigara dumanı kadar çaresiz,
bir dudak izi kadar kalıcı.
alın yazım eski bir fotoğrafta,
bakışlarını elime vermiş gibi


Bazen dilimde dökülen cümleler
boyları birine denk
bazen konuştuklarıma suç yağdıran bir şairim



Yürek sessizliğimin
çığlıkla içeri girmediği bir tarih bu
kırık bir takvim yaprağı gibi
elimde kalıyor.

Bir yanım,
diğer yanımın arkasında olayladı sevmeyi;
biz,
bizi bizle ödüllendirdik belki de


Bu aşk da sonuç
sandığın gibi değil
çığlık çığlığayım
başımı öne eğecek bir sensizlik düşünme


Ne garip bir his sevmek.
her dokunuş, biraz daha eksiltiyor tenimi.
ışık, yol göstermiyor artık;
çatallanıyor nefesim,


Bir veda bu
kalbim iyi tarafında kalmış,
ama sen hâlâ yoksun...




10-11-2025
İST