Hasret yağmurları koşuyor saçlarına Almila
Mevsimler güzlüyor ikliminde
Al yanağında Asya ağıdı
Bozkır yanığı bir düş gözlerinde.



Asil çehrende hüzün yıllar yılı
Toyunda zafer şarkıları suskun
Tanrı Dağından destanın ses vermiyor Almila
Kartal bakışlarında,
Bu ürkeklik niye?



Börkünde, akça tüyün kara rüyası
Tuğları taşıyan eller, bileklerden asılı
Kan kokusu, dil yarası, ala ceylan feryadı
Almila, çıkmıyor fikrimden esaret acısı.



Yelesine rüzgâr yetişmez tayların başıboş
Yaylaklar otağsız, sürü başsız.
Kolsuz kanatsız, öz yurdumdan uzakta…
Bir ses ver zirvesinden Altayların Almila,
Bayrağa gökleri giydirelim son şafakta.



Ellerine kınalar yakalım kut düşende bahtımıza
Erlere, erenlere, buyruk kuşanan yiğitlere,
Yedi cihandan gözlerinin içine
Yıldızlar serpelim Almila.



Atlarımız doludizgin uçsun yeniden,
Yazılsın destanımız tarihin kaldığı yerden
Ufuklarda silüeti süvarilerin, geliyorlar dörtnala
Bin yıllık hasretle,
Uzat gözlerini,
Uzat, dudaklarımıza Asya.




OLCAY GÖKÇE (EKİM 2011)