Bana dördüncü tekil şahısmışım gibi bakma

Belki kirli, avuçlarım

Belki yüzüm bakılmaktan eskidi.

Ayaklarım sancılı bir çarşıdan geçti bugün,

Gözlerimi hayratta bıraktım aynası solmuş.

Ama gün azığı bir laciverde boyadım dilimi.

Ağaçlarda asılı şu noktürnü söylemek için sana.




Bir kez olsun edilgen asmasan yüzünü

Yüzün gölgeli bir şiir altında serin.

Umur lehçesinden kelam etsen iki satır

Kapıları örtmesen geniş zaman kipinde.




Beşinci bir mevsim, süreğen reddedişin

Göç vaktini şaşırmış kuşlar gibi kaldım kimsesiz,

Kanatlarımda muamma ezberler

Ne taraçalı bir ağaçlık var artık

Ne gülgûn bahçeler…




Tebessümünden bir parça aydınlık versen

İçimin kör lambaları yanacak birden.

Nolurdu bulutunu göndersen çölüme

Sağanak gibi ömrümden geçseydin tek.




Küllerini üfürdüğün ismimle bilmedin beni

Belgisiz bir adıl gibi dağarcığında kaldım.

Belli ki yanın yören olamam senin.

Belli ki bugünün yarının olamam.

Olsun…

Hiçbir şeyin olmamak da dahil sevdaya.





Olcay GÖKÇE (EKİM 2018)