yitik bir hikayenin gayrimeşru çocuklarıydık
kalmaya yer verilmedi, hep söküldü salıncaklarımız incir ağaçlarından
çocukluğumuz ham meyvelere eşlendi, yitti
sırtımdaki kırbaç izlerini hep yalana buladım,
sevişirken ağlamayasın diye
hiçbiri kiraz ağacı hatırası değil düşerken kıpkızıl çizsin bedenimi
hepsi karanlık dehlizlerin tecavüzü, o yüzden fişlenir her sevişmede
bazı yollar gidildikçe anlamını kazanır
gidelim sevgili
batır gözlerini tenime...
bu yabanıl bahçe vermez artık kundaktaki duygularımıza süt
asi ve sarhoş memesinden damıtmaz hayatı ağzımıza
gidelim...
artık gecenin ağzında adımız, ıslığım her yerde tanınır
pazar filemiz paramparça, yok bir lokma umut ekmeğimizi banacağımız
düşümüz düştü sokağa sevgili, koşuyor peşinden kan kundaklayıcıları
yağmak için kuyuya gerek yok artık her şey üryan
korkuyorum sarıl bana...
düş katımı bütün yollar, bilmediğimiz bütün serüvenlere koşar adım, üryan
o an düşe-yazacak gibi oluyoruz her şeyi, az kalsına çok kilometre eklenmeli diye koşuyoruz
artık gitmeli, yüreğimizde ne karar duygu varsa işportaya çıkarmalı bir bir
pusulasız gemi kesmeli göbek bağımızı toprakla
tut elimi koşalım, katil gözlerin yaylım ateşindeyiz...
binlerce köpük üzere bakışlar dalga dalga, akıp gitmeli giderisinden hayatın
hayattan artık-gidenler bilir deniz kanunu
deniz, verdiğini alır, aldığını verir sevgili
biz toprağın artıkları, sürülmemiş toprağımız ekilmemiş ekinimizle
fason duygular çöplüğüne atılıyoruz
gidelim sevgili
sıkıca sarıl bana...
yok tüketecek bir hayat ve çocuğumuz kürtaj ağızlarda debeleniyor
aldı alınacak gözlerimizden, bir nefeslik mesafede yol
gidelim sevgili
tut elimi namluya sürüldü bir hayat daha....
artık duralım olmasın için, durmadan gidelim
kuşların başka öttüğü, çiçeklerin başka açtığı rahme
hayattan bir damla olup düşelim, belki umuda dölleriz doğumları,
erken doğumlara sevdalanmazsak eğer
belki hayatımızı gayrimeşru kundaklamayız
adını bile koyarız belki söylenmeyen türkümüzün
gidelim sevgili
ölürcesine kalmak istediğimiz o yere
ilk gönülden sevdalara varalım, temiz az kullanılmış umutları atarak gidelim
artık yaşamamak için hayatı
gidelim, umudun döllendiği şafağa
ötelensin hayat!

kubilay Yıldız