Kırılan parçasıydı ömrümün , giderken yanında götürdüğün...
Ömrümün en amansız fırtınasıdır gidişin!
Sarsılmaz inançlar içinde paramparça duran , çeliğin o mahzun hüznüdür.
Suya kavuşma özlemidir , içimdeki ateşi söndürme isteği...
Seni sevmekti ömrüme şekil veren , düzleten .
Avuçlarındı gömütüm , göğsündü mabedim.
Tanrılardan bile gizledim;
O yüzden gizli aç kollarını , kapılarını serbest bırak kimseler görmesin.
Ömrümün yarısındayım sevgili,
Bırak tapınayım , kendi cehennemimi yaratarak.
Cesurum en az senin kadar bilesin!
Tutuşturuldu çünkü tüm sevinçlerim , umutlarım yok sayıldı...
Bir sen kaldın içimde , dağılmadan kalan.
Korkuyorum kaybetmekten ...
Hadi sımsıkı göm beni göğsüne!
Sığınak köşelerine sığınma isteği hakim içime.
Hadi !
En gizli sığınağım,en eşsiz mabedim...
Hadi sarıl bana kıyamet kopmuş gibi , tüm prangalarını kırarak!
Çocuklar gibi ağlamaklıyım
Ve göğsünde ağlamalıyım bağırarak.


Kubilay Yıldız