gecenin ağzı perili
dileği pasını tutmuş tüfek
okadar erken ki
okadar olur
kış günü zeytine çıkasım var


boğazınıza ani bir sağanak dökülse
içinden trenler geçen bir ankara birası mesela
yol ilahi kudretle yeniden kurulacak sanırsın
bu kısılmış resimde ahmağın rengi bukadar

size neler anlatasım var bir bilseniz
haddimi kuşanmadan
daha yaş 30’u bulmamış
çiğdem çocuğun süt dişine
serçe kırığı parmağımı kaptırmamışken

yani okadar yaşamışsız
kimsenin çiçeği kimse de taçlanmamışken

çıldırasım var
ayracı kırılmış kitap gibi buruşurken şehirler
insan kendini kırpıp nasıl mevsim yapar
hangi makamda kuşlasa türküler ağarır
yakama kim kondurur ateş böceklerini
bük fikrini söyleyeyim

duyula artık içinin küsen çiçeğini
zaman içini kusamayan bir anlamsa artık
kendi takvimini kuran özgürlerşiŕ
elmanı kurda deştirir
içinde uzanamadığın yerleri dişle
böyle alır içyüzün demini

neden bazı geceler anlatasım var

?

gömleğime erik doldurup denize koşmak kadar