tutmuş bir ağacın gövdesini oyuyorum
saat sana beş var
oymak dediysem yalnızlıkla

fırınları vapurları getiriyorum aklıma
söylenmemiş şarkıları kuruyorum
nasıl güzel söylenir şarkılar sana
yalpalanan sokaktalar da çakır keyif takvim ardı hikayeleri
seni öpmeye an var birde uzuyor sokak
imkansızın boy aynasında duruyorum

vapur lacivert bir ceketi ilikler gibi varıyor karşı kıyıya
sen korkunu çıkarıp asıyorsun boynuna
içimdeki kuşlar hırpalanıp dağılıyor

oysa hangi adımı atsam
çocuklar içimi sende tamamlansın diliyorum

yırtıldığı yerden yapıştırılan fotoğraflar kimliğim
zaman sessizliğin kılıcıdır artık

usul usul uzaklaşıyorsun
tene yavaş yavaş saplanan bir çiçek gibi
kötü şeyleri bile güzele benzeterek

ertelenen yolculukları andırıyorum
yürüyüp bir şiiri dikine gidiyorum
ben senden ne zaman dönsem
saat sana hep beş geç kalmış

üzünçlerden ordular kuruyorum masalara
yolup zamanı kolumdan atıyorum denize
öksüz bir diş gibi
tutup yalnızlığımı kemiriyorum
kemirmek dediysem kuşları paralasıya


K.Y.