"Yiğitlik inkar gelinmez
Tek’e - tek doğüşte yenilmediler" *

gece su kenarına indi kara yel
masum küllerini yıkadı çocukların
kızların koparılan örüklerini servilere astı
babaları ağıtlarını rüzgarda duydukça
alınlarını bileklerine dayadı kadınlarının

geceyle bağlıydı elleri
utanca boyandı ayın yüzü
gölgesi öldü haramilerin

binip yavuz atlarına uzaklaştı öcü sesler
kan kahramanı elleri bütün merhabaları kirletir
süngü yetirirler diye bülbüle
bahçelerinde gül diken vermez
teri güneşe düşse karartır

dost yüreği güneştir sıkılmış avucumda
yitik bir kervanı taşır alnım
kan kamçılarla sürülmüş bir ağıtı yakar yakar durur

emanetimdir kimsesiz bahçeler
büyüt kuytunda

payıma düşen denizden
adımı isyana say sevgili
alnıma ek bahçendeki karanfili

yiğit tut sözünü
gök menevişlenip
dağlar yürüyünce denize
dost yaralardan köpüren tufanı dinle
baharı eritecek bu isyan


K.Y.


---------------------------------------------
• Ahmet Arif’e aittir…