Bu sefer de toplayabilirsem küllerimi
Anka kuşuna nispet
Kaf Dağı’na asacağım gözlerini

Uzun kış gecelerinde
Kulağıma çalınan
Yanık bir ezgiydi sesin.

Havasından mı
Suları buz tutan ayazından mı bilmem
Hep yangın mevsimleri
Düşer payıma Mezopotamya’da

Susarım çoğu zaman
Koyu bir yalnızlıkla
Koyunkoyuna yaşarken
Kalabalıkların ortasında
Bir avuç ateş
Bir umman sen
Bir de
Annemden armağan muskam
Sol yanımda

Yokluğun(un) anavatanında
Kavruk tenli
Esmer yüzlü
Bir çift yakamozu
Gözlerinde batıran
Felekle kavgalı
Bir çocuk üşür

Üşüşür ifritler
En savunmasız yerlerinden
Darbeler aldıkça
Dağlar devrilir üstüne

Debelenip dururken
Eşeleyip durur yarasını
Yine de
Kürdi bir ıslığın
İsyan tonları çınlar kulaklarında

Can bu elbet dayanmaz
Hasret nasır misali acıtmadıkça
Uyuyan bir yanardağ
Asırlık uykusundan uyanmaz

Kükürt ve kül
Ve asit yağmurları
Bereketli toprakların
Üstünü örterken
Dar sokakların
Geniş avlulu evlerinde
Ne çınarlar devrilir
Eli kınalı başı yazmalı gelinler
Bir de her gün
Azrail’e tekmil veren
Analar ağlar

Ve sen
Nâmütenahi
Boylu boyunca uzarsın yüreğimde

Hep ölüm
Hep kan
Hep hasret
Olacak değil ya

Elbet gaflet uykusundan uyanılıp
Omuz omuza halaylar çekilecek
Zılgıtlar çınlatırken dağların kulaklarını
Dicle de kırmızı elbisesini sıyırıp
Mavi bir tebessümle
Ses verecek
Halkların kardeşliğine

Ve ben anadilimde
Diyeceğim ki:
’’ Tü kevoka azadiyé’’
‘’Tü agıré jiyan’’

Aksanı bozuk tümcelerimi
Uçurtmaların kuyruğuna takıp
Salacağım gökyüzüne

Kanla karışık toprak kokan avuçlarımı
Yüzüne her sürdüğümde
Gül kokusu yayılacak bozkırlarıma

Üzerimde geniş duran ne varsa
-ki libaslarım emanet-
Yakacağım şafağın namahrem saatlerinde

Kızıl saçlarından inen
Her yağmur damlası
Can verecek
Talan topraklarıma

Zemheride de umutlarımız
Yeşerecek berfin gibi


İşte o zaman
Musallada bile olsa
Tek bir tebessümün
Yetecek bana


Necat USLU



Dipnot:Tü kevoka azadiyé( Sen özgürlük güvercini)
Tü agıré jiyan(Sen yaşam ateşi)


Şiirime ses/nefes olan degerli yürek dostum Erdal ÖZKAN’a sonsuz teşekkürlerimle.