olmuyor işte
sen diye başlayan mısraların sonu gelmiyor
anlatmıyor kelimeler anlatamıyor tarifsiz bu depremi...

göçük altında kalmış ruhlar
feryad ediyorlar anılarına
bir şans daha diye yalvarıyorlar...

karanlık çöküyor yavaş yavaş
kimsesiz bedenler ağlaşıyor
zamansız bu ölümlere...

vurgunları kendi şiddetinde saklı geçmişlerden
korkuyor en azılı bir düşman gibi...

boğulma sahneleri...


bir şizofren odasında ıstırap çekiyor...

kanıyor yürekler,gözler sessiz
yaşları bile o kadar aciz dışarı çıkmaktan haya ediyor...

bedenler kaçışıyor alevlerden
ruhları ise yangınlara kelepçeli....

dört duvar sıkıyor duyguları
haykırıyor zaman
saatler ayrılığı dokuyor...

bir şizofren odasında ıstırap çekiyor...


kimseler bilmiyor bu hayali oyun beni benden alıp gidiyor...

olmuyor işte sevgili olmuyor
sensiz başlayan tüm cümleler eksik kalıyor...
göçük altında ruhum haykırıyor...

bir şizofren odasında ıstırap çekiyor...


insanlar uyanıyor hep aynı yöne koşuyorlar
ruhlar ise özgürlük limanına büyülenmiş
ses seda yok...............

ağlıyorum herkes üzerime doğru geliyor...


kaçıyorum yalanlardan
ortasında bir yalnızlığın boğuluyorum...
eşyalar konuşuyor sanki ’ umutlar yok ’
nefes alamıyorum....
büyülüyor gerçeğin saklı kalmışlığı
alıyor ruhumu dost bildiğim saatler ömrümü uzatıyor...

sussun artık ne olur herkes...

bir şizofren odasında ıstırap çekiyor...

olmuyor sevgili senle başlayan hiçbir cümle hayra çıkmıyor...

resminin üzerinden kanlar akıyor yüreğime doğru
bir gitarın isyanını duyuyorum...
herkes ve her şey üzerime geliyor...
bilmiyor kimseler bilmiyor...

bir şizofren odasında ıstırap çekiyor...