…ve sabah oluyor yine

ve ben
tutamadım yine güneşin elinden
halbuki saatlerce dolaşıp durdu ayaklarım

ah ayaklarım
zavallı ayaklarım
her yerde seni arıyordu
kendinle karşılaştı

oturduğum masamda yine sen vardın
ve sen yoktun sandalyede
bardaklar boşaldı
ben doldum

…ve sabah oluyor yine

ve ben
tutamadım yine güneşin elinden
ağlamak istedim aslında bağıra bağıra
ve gülmek istedim aslında ağlaya ağlaya

gece uzun
gece karanlık
sen geç kaldın
ben geç kaldım
en çok da vuslat geç kaldı

yoruldum
ardından binlerce duygu taşıyan otobüs göründü uzaktan
koltuğun cam köşesine oturdum
indirdim çantamı omzumdan
omzum da indi yere

ne kadar ağırlaşmış bedenim ah
çantam darmadağın
kaldırdım yerden
bırak gençliğimi
çocukluğum bile çıktı içinden hayret

çocukluğum
ah çocukluğum
benim güzel
benim yorgun çocukluğum

öpüp kokladım onu
başını okşadım şefkatle
"haydi dinlen sen biraz orada"
çantam tekrar sırtımda
içinde bir dünya
sırtlandım yolu

...ve sabah oluyor yine

ve ben
tutamadım yine güneşin elinden
güvercinler uçtu göğe yan yana
arkasında ben
içinde sen
yana yana

uçtum...
düştüm...
kalktım...

...

Sevilnur Durmaz
20 Temmuz 2011 İzmir