Belki bir düştü
kanatlarınızın altında
saklanmak
sımsıcak
Tutkulu hücrelerle
beslenen
varlığınızla yaşayan

Mavi düşler serperdi
günümün doğumuna
gözleriniz..
Avuç avuç çiy yağdırırdı
kuruyan yapraklara
sözleriniz...

Kıvrımlarına sokulurdu
dudaklarınızın
yalvarış pırıltısı
güneşin

Çatlamış bir yara olmaya
“O dudaklarda”
neler vermezdim
bir bilseniz

Zorunlu kaçışırdı
gözlerinize değince
düşüncelerim
Ak kamelya kızarır
kırlangıçlar türkü söylerdi
sebepsiz

Ne çok diledim duymayı
ismimi yüreğinizden
Ererdim ölümsüzlüğe
duymamış olsaydım
‘Küçük’
sözünü sizden

Oysa arada,
kaç sonbahar vardı ki
yeşermeyen
Nedensiz yere
bir kere ...
Coşamaz mıydı nağmeler

Neden ..
Saklandı kelimeler
kül rengi kılıflara
akıtıldı aşkımın kanı
ben değildim tek
zorba aşkın tutsağı

Benimleydi gözleriniz
bu suçu işlerken...

Döküldü yüreğimden
hüzün dolu düşünceler
Gözlerim soldu
sözlerinizle düştü umudum
talihsizliği dizginlemek
İsterken

Kucağından kavrayıp
almak varken mutluluğu
Gizlendi coşkunluklarım

Yok olup gözlerimde
silindiler
Mutsuzluğun gömdüğü
iklimler

Hissetmediniz
Var oluşumun
dönüşüm simgesi
Sizdiniz ..

Umut kırıcı kıvrımlara
büründü silüetiniz
Işıklarım söndü
Ümitler boyun eğdi
çaresiz

Elbet bilirdim
Koşut iki çizgide
Yetişmezdi
Arzular,sıkıntılar
Ama ..

Siz
Huzurun
ruhuma sarılışını
engellediniz

İhtiyarlamış
titrek
sesimin çırpıntılarını
farketmediniz
“veda ederken ”

Gözlerimde
“köz ..köz” emanetleriniz
Zevkle açtığım yaralarıma
bir kaç damla zehir bıraktı
Son sözleriniz

“Acı filizlenen topraklar
yıkılışı tamamlar”
“Küçük”



Blackless