çabuk eskir garibanın kilimi
zenginin de parası derlerdi …

kenarları saçaklı
eski kilim sarardı

taş kaldırımda gölgesi
çizelgemin boyalı.

eskil şarkılar,
yitik kent baharlarında
kırık bir aralık.
zift dökülmüş dudaklarda
saklı

bir sufle ver sen
unutkan süslü kâğıtlar
söküyorlar beni kendilerinden

bir o yana bir bu yana
kaç sığ cümle düşer geceye
söz duramaz ayakta

dökülür önsözlerim başı boş
mısralar ıslak kargaşalarda

bunca güz…

yanık yapraklar, çiçekler ölü
tahammüle ağ dokuyor
zamanın dölü

nasıl dayanır sularım çıplak
haraç-mezat yırtık yamalar
daral sokağında yapılan
usumla sessiz ittifak

baktıkça güneşler batmadan
bağlayıp mısır püskülü aya
mümkündü düş ıslatmak ağızda

şimdi avuçlarımda rüzğarlar
aşina yüzler.
çiçek kurutan eller var

ter yüz olan uçurtmalar da
şeytandı kırılmadan

şimdi balkonda
hiçbir şey büyüten saksılar
dört başı mamur
kırıklığın yorgunluğunda çiçekler açar
günden silinirken yüzüm yeniden
aşka doğar .sonra kokular uçar

kollarım tüydü ve çoktu gökyüzü
sahi… nasıl saklanırdı gül kokusu

palyaçolar ağlamaz. gölgem bölünmezdi
avutulurdu da serinlerdi
bu haram kızıllığı
şimdi sular da güneş yanığı

ömrümü göğe ser
ıslak şafak
göçebe şairden kalan kıymıklar
bunlar
kilim ucunda
örgülü acısını kutsuyor acıtarak

Blackless