bir bilsem…
yüze kapanan eller
ardında
kaç ‘gel’ gizler
bir bilsem…
kaç gözyaşı karşılığı
kavuşur kollar.

yakındır gök soğur
bozkır kasabalarında
çığ düşer
tuz biriktiren kıyılara

bak içimde uçurum
kandilde katran var

ve düşer ellerimden kırılır
dökerken yaşını
yarım kalan aşım
an zamandan ayrılır

üzülme… zaten
aydın/sız sabahlar. izahsız düşler
dokunan tenime asude süzülüşle
ıslak mendiller

biriken sessizlik
nakarat arasında.
iğneyi ayırmalı plaktan
artık ağırdan çalıyor müzik

rüyalar silik, gün batık
etime
değme
kapanırken günün gözleri
tınsız. ansız. zamansız yüzüme.
şimdi mevsim de gece

türküler silindi ezberden
iklimler yitik
dilde bağdaş kurmuşken
vuslat varlığımdan bihaber

boynumda yeşil sureli şalım
bir ardım ,bir de kasım
ağlar
elbet bekler bir yerde
asude baharlar




‘’Artik demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan’’
Yahya Kemal Beyatlı

Sağlık problemi nedeniyle bir müddet şiirden uzak kalacağım
Kendimi toparlayıp dönmek istiyorum.

Sağlıcakla kalın