bu sefer değil
öylesine
sızlayan dil ucumda acı
ve ıskalamanın on ikiden vurulmuşluğu
avuçlarımda
bir de
sadece imzası silinmiş yüzlerin yattığı
yavan tatlar mezarlığı
olmasa
her eskiyen gamzede vakit tortusu

şimdi
bir kez daha duyuyorum
ağır ağır sancılı
yitirilmiş kentimin kalbini
alnımın nakışında
işlenmiş ıslak mendil ağırlığı
sanıyorum
bu gelen bitimsiz gece dönülmezliği

duysalar ne olur
soyunan kimliksiz yazgılar
ayak basılmamış ömrümün arka sokaklarından
sen uzak kal..!
yeni sıçramış uykudan
kirli tutanaklarda gülüşen adsız sevincim
sımsıcak
varken tenim/de elalı bir yangın artığı
suskun ve kalabalık
sindirilmiş sol yanım
bana artık uzak

‘koynunda kaldı içimin saklısı’
bak..!
Sözlerim değil
eksik mecalim bu saklanan hışırtı yağmuruna
özrümsün vefakar yalnızlığımdan


Blackless