a.
ağlama nöbetleri uykusuz tutulur bilirsin
ortalığıdır kalbin işte düşümden sarkan hüznün
hangi firara yeltensem yüreğim inzibatıdır aklımın
tenim tel örgülü bir kamuflajla sar(s)ılır



söyle içindeki silahlı yalnızlığa
en güzel barış aşka karışmaktır



ş.
kanayan yerlerinden bir şehir uyanacak
lodos dediğin panjurlarında tüneyecek bakışlarının
gözlerinde iki yusufçuk detonesi duyulurken
dolaplardan fısıldanacak mendillerin acıma sesi



söyle balkonda eğlenen bahara
seni böylesine kıskandırmasın



mevsimin son gülünü ezdin ayağına yazık
o ayağa kurban oldu ki kurbanlık güle yazık



k.
şimdi bir ağlama nöbetinin ortasındayız
bu eski kale, bu yumurcak deniz, bu nikbin Bodrum
arzuhalin çaparilerde oynaşan resmi
ah bize yetmiyor diyorum bunca insanın çilesi
içimizdeki ahaliyi susturmaya



sen sus ama Halikarnas ve Artemis
sen sus benzersiz bir doğumun parlayan bebeği
sevgilim sevgilim sevgilim
çün sustu seni nabzında götüren Mausoleion
bir Karya esintisi olabilir içindeki frensiz duygu
ancak bu yıkıntılarda taşınabilir ölen tarih
aşk ayrılıklarda anlaşılır
ve ayrılıklarda taşınır bütün yükleri
denizi olmayan sevdaların











Nevzat KONŞER
Haziran 11