ben çocukken büyütüldüm
belki de bundandır bunca eksikliğim
ki hala her yenilgide biraz daha eksilirim

eksilebilmek de bir yengiymiş aslında
bunu da hiç kaldığımda anladım


aslında hep bir varmışım
bir yokmuşum

ki birlik de bir masalmış
bunu yokluğumda anladım


anladım diyorsam da aldırmayın
aslında lafın aslından bir hayli uzağım
tevazudan sıyrıldım da biraz
bundandır bu aymazlığım...






bir eylül sancısıydı birden uzatan boyumu
onca eylül geçtiyse de üzerinden
dolduramadı açılan boşluğu

boşluklar hep zifiridir
ve nedense çocuklar çabuk kirlenir...

kirlenmek gerçekten güzel midir

değilse/ bunca kirlenmişlik nasıl temizlenir...



misal/ geçen oğlum farketti
dilime pelesenk olmuş "konsept" kelimesini
hayırdır sen de mi modaya uydun dedi


irkildim birden
bir ona baktım
bir elimdeki tv kumandasına
-o gündem
bu seçim
o skandal
bu tutuklama
şu ergenekon
beriki yafta derken
baktım yeniden kanka olmuşuz
tam sekiz yıllık küslükten sonra-


kumanda deyip geçmemek lazım
dinden de büyük bir afyon hattı zatında
hatırlarsanız havai fişek gösterisi konseptinde izlemiştik
bağdat bombardımanını doksanlı yıllarda
ve bizden evvel vicdanımız uyumuştu
huşu içinde yataklarımızda...


bakın/ yine konsept dedim
yahu konsept dilimi
tv beynimi becermeden evvel ben ne derdim
ki türkçe kirliliğinden ziyadesiyle rahatsız bir bireydim
hatta dicey ve vicey ağzıyla/hani ağzını yaya yaya
amerikan aksanlı türkçe konuşanlardı en büyük derdim...


üslup
tarz
kavram
ve hatta en yalın haliyle
şekil veya biçim imiş konseptten evvel dillendirdiklerim

gördüm ki kelimeler söylenmeyince küsermiş
gogıl amca olmasa neylerdim...





bir de binsekizyüzseksenbirde selanikte doğan
ve çocukluğu boyunca karga kovalayan atatürk’ümüz var
bu kirlilikten fazlasıyla nasibini alan...

itiraf edeyim yeri gelmişken
eylül sonrası eğitim aldık ya
hiç bir şey öğrenmeyelim esasında

ne kadar gereksiz bilgi varsa ezberlettiler ya
inanın nefret etmiştim atatürk’ten
oysa bir nutuk yetermiş onu anlamaya
ve ona aşkla bağlanmaya...

ama unutturmanın en iyi yolu putlaştırmaktır ya
adını mütemadiyen zikredince
fikrine hacet kalmaz ya
işte öylesi bir karmaşa

öyle ya
samsun’a yürüyen deniz’ler de atatürkçü
onlara darağacını reva görenler de
eylül’ü hakiye boyayanlar da atatürkçü
eylül’de hapsi boylayanlar da...

hasılı
sağı
solu
orta yolu
hatta/ parkı
barajı
sokağı ve yolu da atatürk adıyla
amma fikirleri yok ortalıkta...

zira korkunun sultanlığında
meydan bunca boş kalınca
eylül’ün mimarı coni cirit atıyor
ve onun piçi cehalet
at koşturuyor yurdumda...



ha bu arada
yetmez ama evet diyerek ahkamkesen
ve ziyadesiyle bilengiller
meğer güneşin zaptından çoktan geçmişler...


atını beceren kovboy edasıyla
sadece zapta geçirip
bölünerek çoğaldıklarını sanıyorlar
yapay aydınlığın karanlığında...