bu gece de uyku tutmadı
hoş ne zaman tuttu ki
hanidir tutkulu bir yalnızlık sevişmesi benimki...

nedense apollon da uğramadı yamacıma
imgeler boynu bükük piç gibi kaldı kapımda

biraz okuyayım dedim...
-laf aramızda kendi sesimden sıkılmıştım bu ara-

baktım kitaplıkta yan yatmışsın
günü gelince okunmak için gelişigüzel bırakılmışsın
günü bugünmüş demek
uzanıp yatağıma ne yazmışsan okudum tek tek
seni nasıl fark etmediğime hayret ederek

anaa dedim erkek versiyonum
bir uçanla bir kaçan kurtulmuş
ve her finalde yalnızlıktan dem vurulmuş
ilahi şair gözümüzü toprak doyursun...

kitabı kapattığımda ikimizi birlikte düşündüm
hayal bu ya
eski ve yeni başkentler
kanımca kader birliğine müsaitler
başkaca birlik bulamadım eh bununla idare ediver

hani dedim şöyle akşam mahmurluğu çökse
mavi panjurlu defne kokulu evimize...
sen şiir demlesen ben kurgu örsem
hülyalı bakınca gözlerine
kör topal da olsa bir aşk görsem...

sabit tecrübelerimizi çitlerken huşu içinde
teğet geçtiğimiz anları seyretsek içimizde...

sıkılsak sonra
güneş yorulduğunda
damıttığımız yalnızlıkları çıkarsak mahzenlerimizden
az biraz da meze yapıp
süzdüğümüz felsefi söylemlerden
hani şöyle kallavi bir masa kursak

kısa kısa söyleşip uzun uzun sussak
dolanıp hüzün bağlarında şiirin dibine dalsak...
sen edip desen
ben nazım
sabaha kadar içip içip tartışsak

nihayet attila’da halleşip barışsak
toplumcu gerçekçi yatağımıza
ikinci yeni adımlarla yollansak...

eşeylisini öğrenmiştim çok önce
taa ortabirde
adı farklı söylense de
sağlaması hayatın içinde her yerde
halkalı
imzalı
sevgi ve aşk boyalı hem de...

kalmışsa eğer
hala bir yerlerde/tedavülde
düzeylisini de görsem diyorum
bu minvalde