-Bir yanı ateşle yanar yüreğin bir yanı üşür-
Bir yanı hep sevmek ister insanın tekrar
Tüketilmese son damlasına kadar

Zirâ hayat
Renkli lens takınca renkli görülmediği gibi
Kavanozun içi dramatik yapının çekirdeğidir adeta
Her yer kapalı fanus
Gökyüzü çizgiselliğinde kapak kozmik

Öğrenilmiş çaresizlik diyorlar adına
/Oysa öğrenmek zorunda bırakılmak değil midir
Her çaresiz bırakılışlar/

Kaldı ki bir parodi bu sanki
Pür trajedi

Düş kapısında bekleyen kaç hemhal var daha
Kaç makus insan ruhu hayal edip duruyor
Umut çeşmesi başında
Damlalar kesik
Kaynak kuru

Ruhun ayakları kırılınca
Teşebbüs et bakalım zıplamaya
Haydi zıplasana

Her şeyi eriten zaman
Kum saati dekorunda öylece duruyorsa karşında
Her damlası pentür kıvamında uçuşuyorsa havada
Yıllara meydan oku bakalım
Haydi okusana

Gökteki aydınlık nokta gibi
Ne sen sensin artık
Ne ben ben değilim

/Her aldanış
Mutasyona uğramış insan gibi değil midir aslında/

Galaksiler bile birbirinden uzaklaşıyor gittikçe
Tıpkı biz gibi
Ne kadar uzaksa o kadar hızla

Evren genişliyor
Biz daralıyoruz

-Yani dar alanda kısa paslaşıyoruz vesselam-

Önüm arkam sağım solum sobe
Ey kavanoz dipli dünya
Hangimiz körebe

Haydi zıplasana
Zıplasana...

İzmir 2011
Sevilnur Durmaz