öpülmedik dudakları uçuklar gecenin
kulakları çınlarken hicranın gözlerinde
karabasanlar oynaşırken duygunun eşiğinde
gökten düşer zembille üç elma ruhun anaforuna
yedi başlı ejderha nefesinde.


olsun;
zifiri karanlık böylede güzel
ayakları yere basar aklın
bir tutam buse bırakıp
düşlerin soğuk inişinde
sevmek ayazı…
güneşin gri gözlerinde


vardır elbet bir bildiği yağmurun
belkıssın bahçesinde açan çördük dikeni
ya da mayıs şekeri
kulaçlıyor bedenin en mahremiyetini
bir garip oğlan misali dönüyor dünya
dikine dikine çiseliyor hala
mor hüzünler/
sevmek var ya sevmek
sevmek elbet en payidarı ise ruhun
adam gibi sevmek yakışır
er kişi niyetine…

billuri bir şafakta açacaktı güne bakanlar
en dokunulmazında saklı kalan
sandukada saklı duyular


ve ben/
kendim kadar seviyorsam sevdayı
gün batmaz ruhumun saklı koyağında
ne mum,
ne de; pervana yakmaz şehvetin ateşini
ve sözler acıtmaz sevdalının yüreğini
aşk oduyla yanmışsa eğer damarı
sonsuza kadar sever…

Ümmü AŞCI.