101
Yorum
71
Beğeni
0,0
Puan
6896
Okunma

I-
felaketimi muştulayan karga sürüleri geçiyor şehrimden
II-
karıncalara ağzıyla su taşıyan sabiden cennet dileniyorum
aşkı aşırdığım kadınların vebaliyle asılırken boynumdan
III-
alnı secdeye değmemiş adamın küfürlü dilinden
din dersi alan kalbimin bulûğ çağlarındaki imanını
cami ile mektep arasında bir çukura gömdüler
IV-
komünist şarkılara ev sahipliği yapardı dudaklarım
aklımın kan ile harmanlamasından değildi meramım
yol gözleyen anaların göğüs ağrısını dindirme telaşıydı
sol yumruğumun devamlı havaya kalkması…
V-
kamyonuyla umut taşıyan babamın bakışlarına yenildi
anarşist oyunlardan öteye gitmedi yarım bıraktığım kavga
kanunsuz yürüyüşlerden, eylemsiz geçmeyen günlerden
arşive kaldırdığım şiir defterimin tozlu sayfaları arasında
kurumuş bir parça çam dalı saklı kaldı yitirdiklerimden geriye
VI-
ismini bilmediğim dengbejlerin korsan ezgilerinde içlenirdim
her defasında söylenirdi anam ‘yakalanacağsan oğul/yanacağsan’
titreyen düşlerime bile fişlenmeyi reva görerek yazık edilirdi
dişlerimin gıcırtısından zelzele olurdu, incinmesin diye ceylan’ım
sıvası dökülmüş nemli duvarlarda yankı bulurdu tebessümüm
boş ver be ana hamiline yazılan hayatlar bizim değildi nasılsa
VII-
mezopotamya ırkına mensup bir şairin kaleminde şiirdi gençliğim
oysa –büyüdüğümde şairlerin tırnağı olacaktım-önce...olamadım
sonra fıratın döşünde akan kırmızılara ağla(r)dım kimi zaman
çığ altında kalırdı çiğdemler/cudinin acımasız parmağı tetiklendikçe
karşıdan göz kırpardı munzur/üzerinde dolaştıkça kara bulutlar
iki parmağını güneşe doğru doğrultarak ‘’ben ölmedim ben öl….’’
bu kadar kibirli olma munzur/altı-üstü biraz ölüp kendimize geleceğiz
-tanrım! eskidikçe eksiliyorum/tamamla beni...-
Cömert Yılmaz