32
Yorum
110
Beğeni
5,0
Puan
4449
Okunma

yokluğunla cenk halindeyim
derinliğine inmek istediğim
her yaranın kabuğu
biraz tanıdık çıktı
merkez üssü kalbim olan
bu aşinası depremzede
hep benmişim meğer
hoyrat bir zamanın
rengiymiş kederime sinen
yün tarağında incelttiği ömrünü
örüp nefesime giydiren
zarif duruşunu aklıma kazıyarak
yollara düşürdü çocukluğumu
sağım solum
tembihle donatılmış bir yolcuydum artık
ekmek ve sudan ibaret değildi yaşamak
bunu en iyi
annesiz yanım bilirdi
ve deli ederdi gitgide büyüyen özlemi
kerpiçle çerçeveletilmiş
en güzel resimdik
aynı odanın içinde
kıyamazdı tanrı
da
baş edemedik
kıyımızdan ayrılmayan ayrılıklara
uzaktan uzağa taşınan türkülerle
yaşlı bir hikaye bıraktık el diline
yeniden gençleşti hasretimiz
ihtimallerle süslediği yüzümü
sevdiğim kadına emanet edeli
her defasında aynı sözü işitiyorum sesinden
-bey dağımsın…-
Cömert Yılmaz
5.0
100% (56)