37
Yorum
15
Beğeni
0,0
Puan
3428
Okunma

(Dersîm’în kayıp kızlarına)
beyazın kendisini aklamasından değildi
siyahın karalara bürünmesi...
hayattan aforoz edilmiş bir halkın izleri
delil olarak dinlenecek son tanıklarıydılar
asimile edilmek için sürülürken dersîm’den
ağladı gelincikler gelin oldurulamayan kızlarına
trajedi hikayelerin kar çiçekleriydi koyaklarda
masal adı altında anlatılırken kulaktan kulağa
rüzgarların öpmeye kıyamadığı örgülü saçlarını
medeniyet adı altında kazıtıldı kanatılarak yaraları
anlattıkları yalanlarla (...!) kandırmayı başardılar
öyle inandırdılar melekleri günahlarına şahit kılarak
ve şeytanın hilesini yanlarına alarak işe koyuldular
yüklediler sübyanları tren katarlarına, bilinmeze yol alarak
bacası tütmeyen yaslı haneler bırakıldı sisli mazisinde
ne el sallayanları kaldı, ne su dökenleri peşlerinden
yaka-paça sürüldüler baba ocağından diyar-ı gurbete
götürülüp meçhul memleketlere gömüldü bitkin gülüşleri
mavinin umut dağıtmasından değildi
al al olmuş kırmızının kan-ter içinde kalması...
-yaşayan halklara omuz verirken yıkıldı munzur/eteğinde biriken düşler kurşuna dizilirken-
Cömert Yılmaz