Adım bulut
Ve unuttum
Unutuldum
Hadi uyut beni
Ve bu kurumayan bir pay bıraksın
Dudaklarımıza…

Siyahım gözlerinin ortasında
Ortasından ayrılan ışığın kenarında
İt beni kıyına yüzünde yaş ardı ardına
Bırak ip gibi düğüm damarların ardı ardına
Ve ardımda bir çift el
Ve ellerin güzel ve narin ve öksüz
Bildiğim
Bu asla bitmiyor…

Kitapların rengi korkak ve kaçtı
Pastel boyalar sür dudaklarıma
Öp tabloların kolları arasında intihar ederken
Evet sayfalar biraz dağınık
Ve yerleşmemiş henüz alfabem dudaklarına
Az sıyır
Sına içimde sana ait kısımları
Gözlerinle yavaşça yürü satırlarımın arasına
Ve dolaş
Ana dilinde
Sen Aşksın…

Adımı dudaklarından sığdırabilirsin
Yükselt sesini
Ve tenine saklanan heyecanını sakla cebine
Ellerini yavaşça saçlarını tarar gibi
Sayfalarımın kenarlarından sıyır
Adım çift değil
Tekrar ederek nefesini dilimleme
Dik tut başımı ve başını eğme
Hazır gibisin sanki
Sanıyorum ki hiçbir şey olmamış gibi yapacaksın
Şimdi sırtını yaslarken
Uyuma
Odaklan sesler benden önemliymiş
Gibi
En öndeki harf “S” alfabeye ben dilinde başla
Şaşırmış gibi yapma şimdi
Kaşların çökmeye başlar
Ve bütün gülümsemeni yitirirsin
Ve anlamadığım kadarıyla
Şuan kalbin yanmakta
Yanımda ve yan yana birlik olmakta…
Hazırız savaşa…

Hemen bitti sanma
Biraz daha dolaş içime saklan
Şatolara saklan su iç az çocuk ol
Toplar kapılar ve zindanların arasında
Biraz gez
Yağmur birazdan biter
Sende saklanan çiçekleri toplarsın
Çok koşma
Hemen yorulursun
Biliyorum
O yüzden sana içimi açıyorum…

Gece bitmek üzere
Üzerimden çek izlerini
İzlendik sanki
Tanrı bakıyor
Bak
Irak şehirlere güneş doğmuyor
Doğru dürüst kapat gözlerimi
İçinde uyumak zor
Zorla sığınmak
Bitir hadi ne kaldı
Kadın
Adın
Sanım
Ve sanırım adın sonuma
Takıla kaldı…

//Se