İçimde bir boşluğa daha düşmüşüm
Savaşıyorum gözlerindeki karanlıkla…
Bir kuş gibi süzülüyorum göklere
Diyarımı sadece sen belirle…
Açmışım susuz kalmış bir köle gibi
Ellerine sığamadım daha kapatma…
Akıp giderim zamanını doldurmuş ter gibi
Alın yazıma dönmem gerekir bulmam için kendimi…
Rüzgâr eğerse başını dal kırılır kökünden
Koparır gider beni ayaklarınla sineme bastığın gibi
Köklerimden tutmazsan eğer beni…
Yığılır kalırım musalla taşının koynuna…

Gözlerinden tanıdım seni
Sen’cil acılarımın mimarısın
Öyle kıracak gibi bakma yüzüme
Dokunsan erir bedenim
Sen ciğerimi közlediğim o cehennemsin…

Korkuyorum artık
Dizlerim kırılır diye
Düşer parçalanırım
Kalbin soğuk diye…

Yaralarımı avutmak için
Susuyorum
Kurumuş dudağımı ıslatır gibi
Dilim damağıma yapışır
Kapının önünde bekleyen
Mermer gibi…
Git… Unut bütün dediklerimi
Öleceksin…
Yaşatmaya zorlama beni…

Tanığım en karanlığından
Kalbime…
Sen saklanırım parmakların
Gerisine…
Sana dair acılar yargılandı
Kalbimde.
Firarisin aşka ihanetten

Başkasından hatıra acılar
Yükleme sırtıma…
Yıldız kadehinde izi kalmış
Diğer yarım…
Sen süzgeçli gemiler yüzdürürüm
Fikir haritalarının o aralık akşamlarında…
Üfle sazın telini
Kanamayı öğrensin o vicdansızın… Kalbi…

Bir infaz çelişkisiyim artık
Yüreği gözlerinden fazla ağlamış…
En güzel bulutsuz gecelerde
Tamamlarım…
Bir kemanla bir yayı…
Tuttuğum kadar canlıyım
Oltamın ucunda…
Bir yârin diline takılmışsın
Artık kapatma boşuna yüzünü…
Ne kadar baksam yine de yoksun orda…

//Ersoy/