Ey gecelerimin kır düşmemiş siyah saçları
Omuzlarım nasıl taşır yükünü ?
Rüzgârın nefesinde ürpere dursun kâküllerin
ben de biliyorum ki
Karanlık boşluğa, yumruk sallamak gibidir
seninle dolu düşler kurmak


Madem ki kara geceler koydular adını
Gündüzün boyalı yüzüne hiç dokunma
Sahte atlas libaslar giyine dursun gül yüzün
Sokulmuşsa yalnızlık kanatlarının altına
Göster kimsesizlik resmini ay ve yıldızlara
Ne kaybedersin ki ?

Kara ziftini kusma
Aydınlık göz bebeğinden umut kaldırsın
Bu baharın hâsılatı sevgi olsun
Çaresizlik değil
Varlığın asılsın sözcüklerin kirpik ucuna
Ve şiirler
Şiirler çimlensin kâğıt kaleminin teninden
Gülümser doğursun artık,
emlik kuzusu şafaklar
Sen kara yüzünden suçlu değilsin
Aşkın gölgesini ütüleyen gecelerdir tek suçlu
yokluğun yüreğimi kemiririken


Geri dönüşü olmayan bir yolun yolcusu
Bitkin olur,tükenir umutlarındaki mavilikler
aynen ben gibi sızlanır yüreğin
Fısıltımın fiskesinde bile çatlar türkülerin gönül fayı
Ayrılık yemlenir her nakarat bitiminde
Yeni baştan demlenir gecenin bende ikramsız oturuşu
Kabul dur doğmak kadar ölümde
Faniyi mutlu etmek gecenden güneş dilemek gibidir
yaniiiiiiiii....
eştir bu gece,yokluğun ölüme