Ölümden daha derin göz çukurlarım şimdi;
İçinde dünden kalma bayatlamış anılar.
Her gece hüzün vakti beni ağlatan kimdi?
Yüzüme bakan herkes hicrânımı tanılar,
Ölümden daha derin göz çukurlarım şimdi.

Sonradan firârımı gecelerden çaldım ben,
Peşisıra koşturdum kaybolan umutların.
Sırtımda elvedayla hasrete hamaldım ben.
Önceleri mezeydim sofrasında kurtların,
Sonradan firârımı gecelerden çaldım ben.

Sensizlik ruhtımında hayata “Güle güle!”
Gözlerim doldu birden el sallarken boşluğa.
Ateş hesap sorarmış aşkından yanmış küle.
Dalgalar alıp gitti, sürükledi loşluğa;
Sensizlik rıhtımında hayata güle güle.

Hâlâ düşünüyorum; nasıl yaşanır sensiz?
Buradan gittin ama aklım sende mültecî.
Gözyaşlarım toprağa hem garkoldu kefensiz,
Hem cevap bulamadım, bu ayrılıklar ne fecî,
Hâlâ düşünüyorum; nasıl yaşanır sensiz?

Hangi akla mantığa hizmet eder ki bilmem
Sensiz gecelerimi mutlu olmaya yormak.
Hak mı sence ey dilber bunca derde itilmem?
Talan olan hayata yalan gülüşler sormak,
Hangi akla mantığa hizmet eder ki bilmem.

Emre GÜLBÜZ