Gözlerimden ’sen’ aktı bu gece,
Gümüş renkli hayallere yelken açtım,
Soyut birkaç ateş yaktım zihnimde;
Hem yandım hem üşüdüm.
Terli terli soğuk su içtim kaderime,
Ve üşüttüm o gece,
Gözlerimden ’sen’ aktı yine.

Zaman gecenin ilerleyen saatleriydi,
Güneş küsmüştü yeryüzüne,
Bense yar yüzüne...
Geceler kovaladım dört nala
Ve vurgundu sevdalarım.
Bir melek üşüyordu,
Bir melek titriyordu
Ve bir melek ağlıyordu o gece;
Gözlerinden ’sen’ akıyordu.

Hayaletler hayal ettim
Zifiri sessizliğimin mor renkli karanlığına...
Ömrüm beni yok saydı ilkin,
Sonra irkildi gökyüzü
Ve birkaç yaprak düştü
Takvimden,
Gözlerimden hala ’sen’ akıyordu.

Matematik seni ispatlayamamıştı,
Felsefe soğuk bakıyordu fikirlerine,
Edebiyat ise kifayetsizdi aşkını anlatmaya!
Gözlerim bu ağırlığı kaldıramadı ilkin,
Kollarım zaten yorgun bu gece,
Sözlerim yetersiz, sazımın teli kopuktu,
Zaman akmıyordu artık,
Sadece ’sen’ akıyordu gözlerimden.

Emre GÜLBÜZ

Şiiri seslendiren çok değerli arkadaşım Elif DİMİCİ’ye çok teşekkür ediyorum.