Aşk kokardı gözlerin
Sen aşk kokardın aşksız gecelerimde
Ben sensizliğin arefesinde
Dilimde dolanan
Bir yalnızlık Türksüyle uyanırdım kuşluk vakitlerine
Sen olmazdın, kokun sinerdi yatağıma
Gecenin tortusu kalırdı gözlerimde
Ben seni içerdim kadeh kadeh aşk diye...


Sen aşktın sevgilim
Üryan gecelerin ayaz dakiklerinde
Ama olmazdı ellerin ellerimde
Ve gözlerin uyandırmazdı beni
Sana susadığım şiirlerime
Yoksun artık
Duvarıma çizdiğim siluetin kaldı
Senden geriye...


Lanet satırlarıma sığdıramıyorum gözlerini artık
Şair ruhum ölsün istiyorum yokluğunda
Her yanım şiir olsa ne fayda
Sen olmadıktan sonra yanımda
Artık şiirlerim yosun kokmuyor gözlerin gibi
Yüreğinin sıcaklığı vurmuyor tenime
Hep ağlıyorum yokluğunda
Hani bir turnamız vardı kanadı kırık
Bir tek o teselli ediyor beni
Gözyaşlarım süzülüyor her dem satırlarıma
Mürekkebi dağılıyor şiirlerimin
Gökyüzü bana ağlıyor
Sükûn uğramıyor bile artık kapıma
Gör çaresizliğimi
Ey gözlerini gönlüme mıhladığım sevgili
Bırak artık inadı
Geri ver bana o yosun gözlerini...


Özledim işte anla
Sana müebbet gecelerin saflığıydı gözlerin
Sen olmadan kaymazdı
İsmine ismini verdiğim yıldızım
Gündüzler hüsran
Yokluğun savuruyor ruhumu dağlanmış şiirlerime
Yine ırak yüreğin var satırlarımda
Dilimde dolanan isyan cümleler irdeliyor yokluğunu
Gözyaşlarını saklama karanlığa
Biliyorum sende seviyorsun
Gel inat etme sevgili
Geri ver bana o yosun gözlerini...


İstersen sapla mızrabını
Kalbimin tam ortasına
Fakat elveda deme bir daha
Ve bir daha ırak olmasın yüreğin gözlerimden
Bir elveda fısıltısı dolaşmasın
Gecenin aşk düşmüş anına
Hem boşuna saklama artık gözyaşlarını karanlığa
Biliyorum sende seviyorsun
Gel inat etme sevgili
Geri ver bana o yosun gözlerini...