Bugünde sorguya çekildi bedenim
Birkaç esrik yıldızca
Prangalar vuruldu ayaklarıma
Dillerim lanetledi göğü
Ve söndü şehrimin, dertli kandilleri
Ben yine sana yandım yine sana…



Eşkıyalar sardı, bakla sofa odamı
Dağlı düşlerimi irdeledi, kendini bilmez beşerler
Kesik attılar senli yarama
Ama sen kanamadın yine de
Kanayandı şiirlerim
Kanayandı dillerim
Yemin ederim ben yine seni söylemedim…



Umuruna olmaz oldu beni bu şehir
Sokaklar bile isyan etti bana
Garipsedi beni ülkem
Arş bile kızgındı bana
Nerede? Der gibiydi bulutlar
Hiç birine etmedim aldırış
Derdimi bir ben bildim birde senli şiirler
Yinede söylemedim özlemimi,
Yemin olsun taş bastım bağrıma
Söyleyemedim seni…



Rüyalarımda seyretmek güzeldi seni
Yeterdi bana görmek, gözlerinin yeşilini
Güzelliğindi senin, kıskandıran melaikeleri
Ne var ki onlar bile sordu seni
Ah ruhum diyemedim ki
Ruhumun duvağını açacak yabancı bir el
Saracak onu bu gece yabancı bir beden
Gecelerce içtiğim gözyaşıma yemin olsun ruhum
Diyemedim ki…



Hep senin mutluluğun içindi gözyaşlarım
Senin içindi isyanım
Senin için bastım taşları bağrıma
Ama hep başkaları kanattı, senin açtığın yarayı
Ve merhem değildi artık gözlerin
Ah ruhum ah sevgilim
Yazdığım bu yarım kalan şiirde senin için…



Şimdi ben gidişinle yaşıyorum son baharı
Yapraklarda hüznün resitalleri
Gökyüzünde acının mistik ahengi
Ve şiirlerde dolanıyor hep, sonsuz melankoli…



Gidişinle öğrendim sevgilim, güz sancısını
Güneş hiç doğmadı benim ufkuma, senden sonra
Şiirlerimde doğunun acısı vardı hep
Ve batıda hiç gün doğmadı senden sonra…



Ruhum; şimdi yaslayarak başımı senin dağına
Avuçlarımda yarım kalan şiirler
Ve dudaklarımda tütsünmüş dualar artık seni zikreder…