Vakit geceyle düette
Bedenler sükûnette
Ruhlar dolaşıyor yıldızları
İşte tam bu demde
Uzaktan gelen taş plak tınısında
“kapat gözlerini kimse görmesin”
Acı bir kahve yoldaşlığında
Öteleniyor uzaklar…

//Sanma ki yüz;
Bir çift gözden, dudaktan, yanaktan ibaret
Hâlbuki onların hepsi, sadece kabuktan ibaret//

Aynadaki aksinde gör kendini
Bakış acısında gizli sırdır “candan ötem”
Perdeler inse de gözlerine
Açık tut pencereni
Devasıdır aşığın, yolunu gözlemek

Bana bakarken ebruludur gözleri
Bakışı ilaca benzer
Keskin, devamlı, derin…
Devasın yaralarıma sen
Sen diyorum
Bu saatten sonra başka birisini istemem ben.

//Aşığın sefası maşuku ile bakışmaktır//
Kapatma gözlerini

Güneş yine cilveleşiyor geceyle
Yine pervane dönüyor ateşe
Öyleyse gel
Sende kapatma gözlerini görecek nice ibretler var
Uzak yakın fark etmez
Sadece bak gözlerime onlar hiç yalan söylemediler
Sadece sev tebessüm yüklü bakışlarda
Aşk bitmez
Bana cesaret
Bana kuvvet
Bana omuz ver
Kapatma gözlerini
Bakışlarına muhtacım
Yanlışa düşersem
Tut ellerimden
Yüreğimden tutup güvene götür
Dualarında yakar ki bu can sana daha çok hasret çeksin
Hüzün kaplarken yüreğimi
Gözlerinde güller açsın

Kapatma gözlerini
Onlar her daim yüreğine perde olsun
Her açıldığında hakkı gören





“Belki gözlerime bakarsın paha biçilmez olur gözlerim.”