Aşk, öze düşmeyince; yürek ağlamaz!




Habersiz düşmüş gözlerim toprağa!
Haramiler bahtsız şehirlere bırakmış maviliği
Gecelere, yalan soygunlar intikal etmiş
Aşk düşmüş s/öze(!)


Kim bilir kaç kör düğümün illeti batar gözlere?
Susmuş şehrin intizarı yakar kirpikleri
Ömrün bedeli: paslı makas gizlerinde anlamsız
Sığdırılmayan zemheri ateşiyle düşer amansız.!


Son satırlar, üç noktayla biter!
Aklın dingin koyunda, çoğalır kifayetsiz sözler!



Bak, kalbim saklıyor dozajı kırık suçları
Yüreğinde kurulmuş “Endülüs mahkemesi”
Yokluğunda özlenen sevginin!


-Hani değince elin insafsızca ateşe
Çekersin acıyla, sol tarafına
Acısı bile güzeldir sensizliğin!


-Fırtınanın tufanında ıslak kalmış derya gibi,
Üşür kaldı yüreğim söylemez oldu-



Aşk, düşünce sırata:
Cehennem ateşi yaşar, yürek yangını
kanar alazında
Öz’ler...


Ümmü AŞCI