geceleri yalan söylüyorum kendime
sirenlerle sevişiyorum
sen henüz doğmamıştın o zaman
sürprizler hazırlıyorum sana
pencerenin pervazından
binip gidiyorum ilk trene
karanfiller arasından
geceleri ölüyorum diye
yıkıyorsun hemen ellerimi

hep yasanmış değilki rüyalar
bazen baka kalmak ardından
bir gemide yolcu olmak kadar güzel oysa
bir filmde kahraman olmak gerekmiyor
hatta seyrekmek daha güzel bazen
ellerin kirlenmiyor sonunda
gidilebilecek yolları düşünmek daha güzel bence
bir filmin ortasında
yaşamın ortası gibi değil sıkmıyor boğazını durmadan
çekirdek molası veriyorsun istersen
hayal etmek ne güzel her şeyi
yer değiştirte biliyorsun istediğin her şeyi
Çarpıp topluyorsun küçük anonim öpücükleri

Ve kutulara itina ile depoluyorsun
ve biliyorsun ne denildiğini gökleri ıslakmak için
yanıyorsun elden ele
veya bir dondurma gibi dudaklardan kayıyorsun
Yapışamıyorsun, yakışamıyorsun hiç bir seye
oyalıyorsun insanları konuşmasınlar diye
bıraktığın gibi düşmez değil omurga
Çok fazla canın yanabiliyor oysa
Neden, sihirbazlar ayarlıyorlar dozunu

aşk ve ışık el aralığına her geçişte
Erik ağacının dibinde gölgen

kaymak gibi dudaklarından
Tutacaklar seni başka uzağa, gidemeyeceksin

Lanet, beddua, küfür hepsi sahnede
son bir defa bakmadan
nasılda ıraklaşıyor her sey

rüyalarını bir adada terk edederek
son bir defa bakışamadan
Evde bir renklendirme veya sitede tüketilen
ışık ve umut her geçişte
düşüyorum dudaklarından


ellerinde götürür oysa
sonsuz bir geceye yerleştirmek için
bilmektesin yarım deliyim
Bu yüzden kalmak istiyordun oysa
gümüş bir tepside

bir bardak yeşil çayda
ne zaman söylemek istesen
söyleyecek şey bulamıyorsun
ve dalgalarında çağırıyor seni
Ve deniz senin yerine cevap veriyor daima
aşıksın
yanında kalmak istiyorsun
Şimdi, korkmuyorsun
gözlerini kapatıp yürümekten
Bir alev içinde yanıyor oysa dünya

sahile çıkmış bir balıkçı
çok uzun süre seyrettikten sonra denizi
yalnız bir kulenin tepesinden
birden fark ettiğinde yanlızca
kayıp limanlara görünebiliyorsun
oysa kanatlarım vardı benim
bizi dalgalar kurtarana kadar
Ama kendisi de kırıldı
gökyüzü açılmadan az önce
Terk edilmiş ve neredeyse bir adam
bilgeliğinizin altında battı

Bir taş gibi
yanında kalmak istiyorsun
Seyahatte gözlerin kapalı
Bir alev içinde yatıyor dünya
size sirenler dinlemeye alıyorlar
ellerinden tutup
sonsuz bir gece geçirmek için
bal gibi, güneş batmada
göz yaşlarımızın notrö damında
nerede aranacağını gösterir sana
çöp ve çiçekler arasında
yosunlarda, rüyalarım var

Çocuklar sabah erkenden
aşka doğru eğrilirler bende
esnerken öylesine
biri ayna tutuyor hep
yanına serilmek istiyorsun
Şimdi, hiç korkum yok
gözlerim kapalı yürürken


oysa kalbmdie açik bir yara