ne zemheri/
ne de ayaz dokunmaz yaprağıma
kökleri senin gözlerine kilitli
muştu ırmakları çağlar dudaklarından kondurduğun
ıslak buselerinden
fıtratın kaderi yazılmış alın yazıma

__________________İnce nadide yüreğin ne güzeldi Mükemmeldi yine harikasın,ben uzak kalmışım şiirlerinden :(

Sevgilerim yüreğine şairem,

tebrikler sair

dinle!
deniz kabuğu tut kulaklarına
sıcak bir meltem esiyor uzaklardan
nisan yağmurları gibi toprağına
uzat ellerini…
-sadece seni hissediyorum sevgili-
sadece seni…

oda bi şey en azından hissetme duygusunu yitirmemişiz demi :):)

ve sadece hissetmekle kalıyoruz uzaktaki sevgiliyi :) hayale devam :):) sevgimle arkadaşım

dinle!
deniz kabuğu tut kulaklarına

Güzel şiirin içinde bu detayda çok dikkatimi çekti. Hep kulaklarımıza dayardık o sesi dinlemek için.
Tebrik ediyorum,sevgilerle.

Kutlarım bu güzel dizeleri yazan yüreği

Güzeldi eser

Selam,saygı ve dua ile

çok güzeldi ,çok

GÜZEL BİR ŞİİR OKUDUM SEVGİLERİMLE TEBRİK EDERİM

Ben farklı bir güzel benzetmelerle bezeli sevda şiiri okudum
Kutluyorum değerli şairi...

Son derece etkileyici ve akıcı bir anlatım

Zevkle ve hayranlıkla okudum

Tebrik ediyorum

Yürekli kalemi.

Derinlikler içinde yüzen sürükleyici şiirinize birkaç satır nazire olsun;

Güneş göstermişken yüzünü
Birdenbire başladı herşey,
Sonra gün geldi,
Gruplar mehtaba,
Geceler şafağa kavuştu...
Ama her nefes alışta hasret,
Bir dağlanışın dumanı olmuştu...
Biz "son kuşlar" misali hep,
Son ışıklarına güneşin,
Öylece takılıp kalmışız...
Heyhat ki hep şafağa hasret iken,
Güneşin solgun yüzüne bakakalmışız...

Ve bir Bekir Sıtkı Erdoğan şaheserinden "son satırlar"
MARYA
..............................
Bu insanlar, bu yıldızlar, bu gök, bu yer
Birer birer kaybolmaya mahkum, birer birer
Biz ki çoktan bu sapsarı hasret içinde susuz
Biz ki çoktan beri kaybolmuşuz.


şiiriniz gibi hep şafakta kalmanız dilek ve duasıyla...

gözlerimi kapatıp,
şafağın eteklerine tutundum
arkamda sıra karanlık bekliyor
geçit vermez ellerimden…



güneşi parmaklarından damlattın yüreğime
katre katre erittin…
sen mor başakların soylu süvarisi
dört nala koştu beyaz atın düşlerime



kör duman gibi girdim belki nefesine
amansız yaraları dağlayan otacı misali
tuttum uzanan ellerini
bazen kuş oldum kondum avuçlarına
bazen de cehennemde kırbaçlı zebani gibi
cendereye koydum yüreğini
affet sevgili…



biz;
çiğ düşen geceleri kuruttuk yangın toprakların
her zerresine sevgi tohumları ektik mavi mehtapların engin kıyısına
dalgaları vuruyor şimdi kanat çırpışlarımda
senli kalpler çizdiğim sahillerde
yüreğimi bıraktım yed/emine
artık ellerinde…


ellerimde küçük belki sevgili
ama yüreğim…
kaypak topraklarda yeşermedi yayladaki
keki kokulu ayak izlerim
bil ki!..
ardıç dikenlerinden beyaz güller kopardığım çimen gözlüm
seni;
ne çok severim…



ne zemheri/
ne de ayaz dokunmaz yaprağıma
kökleri senin gözlerine kilitli
muştu ırmakları çağlar dudaklarından kondurduğun
ıslak buselerinden
fıtratın kaderi yazılmış alın yazıma



dinle!
deniz kabuğu tut kulaklarına
sıcak bir meltem esiyor uzaklardan
nisan yağmurları gibi toprağına
uzat ellerini…
-sadece seni hissediyorum sevgili-
sadece seni…


neden anlamıyorsun sevgili
seni çok sevdiğimi
gözlerim kapalı yokluğunda,
güneş şahittir gönül nikahıma
şafak vakti
hiç batmayacak...




baştan sona enfes bir aşk şiiri idi vefa kokulu sevgi latif bir dille dizeler dökülmüş yazan yüreğe selam olsun....