Biliyor musun
azıcığım aslında saksının dibinde
Oysa yukarda bölüşülen bir hayat var
biz rakı içiyoruz karanfilin dibinde
sen ben ve minareller
fotosentez yapıyoruz hep beraber

toprak nefes alıyor sayende
aklımız şu kadarcık kalıyor
gök kubbeden bir nesne eksiğiz oysa


karanfil renkliyiz galu beladan
sen rahmete dönüşüyorsun birden
dallara tırmanırken her ağacın gövdesinde
güneşe su götürüyorsun renklerinden belli
Derken karanfil oluyoruz elden ele
bir sevdayı bölüşüyoruz damla damla
Birleştiriyoruz elleri el alemle
bisikletli bir çocuk kanal kıyısında
yada ekin tarlasında
nefes alıyor doğa

yükün ağır mı ağır,
yorulma! Koşma
o kadar uzağa gitme
şimdi karanfil zamanı
beyaz sayfalara yeşil kalemle
dök içini
nikabın dökülsün ak satırlarıma
tuz bas yaralarına acıt kendini
ve en kirli yanında bul beni

susma ! konuşma
bak gözlerimin kan çanağına
tomurcuklara yakınım hiç olmadığım kadar
uykusuz düşlerim yolcudur sana
uzat ellerimi bana
avuçlarında masum bir çocuk heyecanı
sorular, sorgular
geri dönülmez göçe kanatlı
yaşayan her şey sevda kanatlı
eksik hayatlar gibiyim
tanımla beni


bazı kuşlar
konduğu pencerelerde tutsak
yalan yanlış ısrar
baki yeşil bir har
hasat mavisinde karanfil
önünden tren geçen hayatlar
pencereden atlayan intiharlar
duran zaman
esneyen saatler
amaçsız bir yarış
yürüdükçe uzayan
koştukça beton yollar
aslında
her şey ne kadar da durağan
ne kadar yakın
bezgin çamurlarda
nefsi müdafa olsada bir tozun direnişi
sen’al bir serinliğe sığınan


yaprağına kırmızı
kıvrımına şavkılar
dallarına hayat öpücüğü değmesede
baki yeşil bir yaz içre yazılandır
sıkkın şiirlerdeki meyil

unutmak ne kötü yüzleri
unuttukça kendini
aynı demin bülbülüyüz
ta ezelden beri
uzaklara götürme her şeyi
gözlerinin kökündeyim



alıngan eski bir tapınak
üç bin yıllık eski iki mermer blok
gökyüzünün mavi gerginliginde
gergef örüyor beyaz önlük

ve aynı kabuktan yoğrulmuş hayat
venüsün ağlayan dalgaları
iki inciyi körfeze salmış


çesmenin göz yaşları
güz aşkını suya çekiyor
ayakları baglı iki beyaz güvercin
yuva yapıyorlar sonsuzluğa

mermer, inci, beyaz peynir
birleşiyorlar
inci eriyor mermer kırılıyor
çiçek soluyor kuş uçuyor

sadık bir doku oluyorlar
bir ray veya bir renk düşün
atoma ateş
çiçek için arı gibi

dokunduğunda titreyen kanatları
altın yıldızları kaplı göğün
ve sadık molekülleri aşkın
bir çocuk derisinde
sıcak buluyor mermer taşını

güvercin direncin kırılıyorsada bazen
sevgiliye dönüşüyor bilinmeyen