Lambanın tam ortası varya
Oraya bakma her zaman
şiseye yolu yok adaların
Dalip gitmelerin
Mesajların
Yolu kesilir geceden
Denizlerde yananların
Sonu yok

katil akşamın
yine güvercinlerin uçmaya küskün
siyah bir tülbent üstüme örtün
Yavaş yavaş bir kamer gibi kapanıyor
gök gözlerin
vahşete dönüşürken duyguların


yoruldukça aman bilmeyen karartı
ruhları kemiren amansız acı
derelerin yorgun alınları
denizlere dökemiyor göz yaşını
beli bükük işçinin yatağa dönmek istiyor yanı
Ama iblisler havada
Uyanıyorlar ağır ağır
Ve kepenklerin tenteleri darbeleme uçar
ışık gölgesinde fırtına ve rüzgar
Sokakların kahpe ışıkları
sabahlara yuvasını kazar
hep bir biçimde uyanmaya hazır


oysa hep çalıyor zaman
gece mutfağında davet anlamına geliyor
orkestraları horlamada tiyatroları havlıyor
misafir odalarındaki hayelleri
salıyorlar
ateşkesmeyen hırsızların
Seni benden çalıyorlar

harmanla ruhum
nadasa ayır nisanı
namussuz akşama kulaklarını tıka
hastanın ağrıya küsmüş olduğu zaman
Karanlık gecede boğazımı sıkıyor
binlerce sana giden yollar
Hastanelerin bıktı ağrılarımdan

Hatta en çok ta onlar var tanıdığım
birde yuva sıcaklığı
Ve
hiç yaşamamışlığım!