kaç perdelik olduğu bilinmeyen
ve hiç bitmeyen
tek kişilik bir oyunda
ben
baş rol oynuyorum

bir oyun ki
tüm yanılsamaları uc uca
tütün gibi yakıp yakıp
umarsızlığı ciğerlerime çekiyorum

duman şehrime
ben kendime
ömrüm hasrete
gönlüm sana savruluyor
mani olamıyorum

her seferinde
iftar sonrası ilk sigara gibi
yorgun gözlerim kararıyor ilk nefeste
aldırmıyorum

bir sarhoşluk ki
her şey dönüyor etrafımda
tutunacak bir yer yok
elimi tutacak kimse yok
düşüyor
düşüyorum

kavrulan bir kibrit çöpü gibi
kıvrılıyorum kendi içime
güftesini yitirmiş bir şarkı söylüyorum

ve her perdede
elimle çıkardığım bir yangının
küllerinde debeleniyorum

bir çakımlık alev gibi günüm
güneşi görmüyorum
kıpırdayan gölgelerle kör kandil gece


efektte hışırdayan yapraklar
ve bir karıncanın ayak seslerini duyuyorum
eli kamçılı bir esir başı zalimliğinde yaklaşıyor
kaçamıyorum

vakit hep çok geç
neden evine gitmez bu insanlar
gözleri hep üstümde
istemiyorum

niye anlamak istemiyor kimse
yalnız kalmak istiyorum

canım yanıyor
zembereği boşalan bir saat gibi
kendimden kopuyorum

aykırı bir sevdâ mı
hayır

sakıncalı bir hasret mi
evet
zaten soruları ben sormuyorum

birileri bir oyun sahneledi
yönetmeni kim
senaryo kimin

neden hiç ara verilmiyor
neden sürekli açık o ağır kadife şarâbî perdeler
yorgunum

ve neden
tek kişilik bir oyunda
ben
baş rol oynuyorum...


ceyda görk
10 aralık 2007....16.3o