"İstanbul’u sevmek gibi sevdim seni ben
İstanbul’a hasret gibi sensiz yaşadım..."demişim
demez olaydım
kendi beyitimde tutsak kaldım

neydin
kaderimde var mıydı adın
hangi merhalesindeydin alın yazımın

geç mi buldum
ya henüz erken miydi aşkın
anlamadım

bir dolu hüzün
bir sürü dilemmâ

bir zehir akıttın damarlarıma
ki panzehiri yoktu bu sevdânın


ah can
ah canım
sevdâlım
imtihanım
ben mi seni
sen mi beni sınıfta bıraktın

geçeri yok muydu sevdânın
kaçarı yok muydu alışmaların

niye İstanbul’u sevmek gibi sevdim seni ben
niye İstanbul’a hasret gibi sensiz yaşadım

ben neylerim şimdi
ne yaparım

bırak gitsin dediğim hırsızım
çağır gelsin dediğim fermânım
katlim elinde sultânım

öl desen ölür
yan desen yanardım

sev dedin
sevdim
anlamadın
kopup gitmek miydi muradın zifiri karanlığım

hani
hüznünde yıkardın yüzünü
her şafak söktüğünde sabah ezanlarının
o ezanlarda halâ senin duâlarım

ah can
ah canım
sevdâlım
bu Şehr-i İstanbul gibi karışığım
ne vazgeçebildiğim
ne yaşadığım

mümkünü yok artık unutmanın

İstanbul’u sevmek gibi sevdim seni ben
İstanbul’a hasret gibi sensiz yaşadım...

CEYDA GÖRK