şair öldüren gün batımlarında düşme aklıma
bulutlar mor salkımlarını uzattığında şehrimin avuçlarına
buğulu gözlerin tutmasın köşe başlarını

tenha bir ada vapurundan iskeleye savrulan çımaya asılma
dibe vurduğumda her gece yarısı
küf yeşili yosunları dolama saçlarıma
ne olur sebep olma büsbütün kendimi unutmama

bırak ki tutunayım
kırağı yemiş elma çiçeklerinin pembe beyazına
yenilmeden siyahlığıma
bir yıl daha kalmalıyım buralarda

bu şehir ki
göç kuşları gibi alıp göçürüyorsa gölgeni şiirimin şarkımın inadına
ve madem ki hasretim halâ ellerinin temmuz akşamlarına
teferruattır öncesi ötesi
çoktan bıraktım kendimi sakin bir nehir gibi günlerin akışına


şair öldüren gün batımlarında düşme aklıma
Kapalıçarşı’nın uğultulu hengâmından kurtulup
Beyazıt Meydanında karışma kalabalıklara
ardından koşturma gölgemi
gölgem ki yitmiş çoktan hazan fırtınasında

bırak ki tutunayım
unutulmuş bir bahçede
kırağı yemiş elma çiçeklerinin pembe beyazına
bırak
bırak ki
yenilmeden siyahlığıma
bir mevsim daha kalayım buralarda...

CEYDA GÖRK