ne kadar zaman geçti üzerinden
nefes almadan beklemelerin

kirpiklerim
güneş çalığı bir perde gibi sımsıkı kapalı
avuçlarımda tırnaklarımın acısı
yüzüm hasret sarısı
dualar düğümlediğim dilimde ismin
ve sevgim
ve nefretim
hiddetim

kara kazanlarımda
kara yazgımla erittiğim kederim

ey sen !
vesairem
velhasılım
sevdiğim...
...

kopup gittiğin gecenin nihayetinde
biliyordum
hiç bir şey
ve ben
artık eskisi gibi değildim

kasım rüzgarlarına kokunu ezberlettiğim
estiğim
estirdiğim
ölümlerden ölüm yazdıran hasretim
annesini kaybeden yavru bir kedi gibi
üşüyorum
korkuyorum
sersemim

anlıyorsun değil mi

ey sen!
vesairem
velhasılım
sevdiğim...
...

şerrimden
en uzak köşelerde sindi haylidir
meçhul bir zamanı beklemekte
yazılacak tüm şiirlerim

ne zaman ki bir selam gibi
çıkar gelir uzaklardan sevgili sesin
işte o zaman biter kendime esaretim

çözülür düğümlerim
açılır kilitlerim
bestenigâr bir bestede dile gelir güftelerim
ve yeşil bir türbede yeşerir muradı
adak mumlarınca eriyen gönüllerin

anlıyorsun değil mi

ey sen !
vesairem
velhasılım
sevdiğim...
...

acısını dibe çöktürdüğüm günlerin
kıyısından kendimi akıntıya bıraktığım gecelerin
günden vazgeçmekten başka hüneri olmayan takvimlerin
ve paslı kol demiri vurulmuş gönül hanemin müsteciri sahibim

dilimde bir şarkı
"bir haber ver ey sâbâ, n’oldu gülistânım benim"

dört mevsim hüküm sürmez miydi kâinatta
neden hep hazan şimdi bütün bahçelerim

ben diyeyim bir
sen de üç yıldır en çok mühletim
gel ki boynunda kalmasın vebalim

anlıyorsun değil mi

sen ey !
vesairem
velhasılım
sevdiğim...

Ceyda Görk
28 Kasım 2010__01.13
Taksim Park/İst