konuşma
bence hiç konuşma bir daha
konuştukça
eski bir sandal gibi
su alıp batıyorsun büsbütün

çünkü a’ dan z’ ye
ezbere biliyorum söyle/me/yeceklerini
eski bir film gibi kare kare
kâğıttan tayyareler benzeri döne döne
savrulup gidiyorsun büsbütün


hiç konuşmadan
susarak söyledin her şeyi
dinledim
cevap bile vermedim
kızmadım isyan etmedim
sadece
bir duvar
bir mezar
Fatihasız bir ölü gibi sustum
bekledim

ne değişti
ben sustukça coşuyorsun büsbütün

hadi otur bir yere
dudaklarını
parmaklarını
saatleri
günleri
yılları kenetle sıkıca şimdi
tıpkı benim sustuğum gibi

kıpırtısız bekle
bütün duyularını seferber et kaldıysa eğer
saçının telinden tırnağının ucuna kadar
sus
ve dinle

biliyorum
konuşamadığında deliriyorsun büsbütün


gidiyorum artık
ağır bir şilep gibi
yüzdürdüm yüreğimi
kurtuluyorum saplandığım sığlığından
çözdüm palamarlarımı
ayrılıyorum dümen suyundan

her zamanki gibi
içinden geçenleri biliyorum ve biliyorum ki
bildiğimden ötürü
ifrit oluyorsun büsbütün

hadi
hoşçakal
sana benden daha yetenekli
hayranlar diliyorum

bunca yalanı
ya da inkârı kendine anlat meselâ
dinle kendini
bak bakalım inandırıcı olabiliyor musun
sesinin tınısında aşikâr olan sen’i
sen’den gizleyebiliyor musun

yücelt kendini aynalarda
seyret karanlığında gözbebeklerini
kendini gör
ve çoğalt kelime kelime

göreceksin ki sen
başlarken bitiyorsun büsbütün

Ceyda Görk

herhangi bir gün…sa:02.29