Her yer aşk
her şey yalnızlık
ölüyorum diyorum
nasıl duymazsın?




sen-aşk ve ötekiler...




bilmezler yangınlar keskin olur
yitirildiğinde zaman
sek sek oynar kenar mahalle çocukları
şehirden bir ‘sen’ geçer alımlı
aşk gölgedir usulca kalkar bir sabah
yalnızlığın zili çalar eteklerinde


kaç parçaya bölersin gururu
dev bir yapboz gibi diriltip yeniden
puslu bir kalp nişanesi takarak göğsüne




sen- aşk ve ötekiler




delip ruhunuzun tozlu zırhını
cümbür cemaat torun torba
düşün yollara cılızlığınızla



bilmezsiniz
kaç şafak söktü arkanızdan
elem çiçekleriniz boyun büktü aç susuz
kaç alışılmamış ölümden döndük
yokluğunuzun gölgesinde!











Nevzat KONŞER
Ağustos 06