hafif es rüzgar
hafif
durulsun deniz
karıncalar su içsin kıyısından
sabahın ışığı
sessiz
gidiyor aramızdan



rüzgarlarla kardeş oldum kaç kez
kaç kez kırdım çeliği belinden fırtınalarla
bugün
hafif es rüzgar
hafif
es


Güneş değiyor denize
dudağına tuz olayım
üstüne kan aydınlığı örtünüp
alıp başını gider gök
sabaha deniz olayım


ağıdımda her sabahın ışığı var
kara giymezdi bu deniz toy
gökyüzü uzatırken
göğsünü
deniz emiyor
süt akıyor güneşten


çocuk bu Karadeniz çocuk
on beş takım yıldızımı emiyor geceleri
bir yıldız var orada
zincirli prensesim
Andromeda
değdi çelik bir bıçağın parıltısına

Sürmene’de uşaklar neden
çamur sıçrıyor bastığın yerden

mal yükleyen hamallar
kendi istifini taşır Kahya’nın
tükürük çamurundan
bir ülke kirleniyor
akrepçe akıtır zehrini
onulmaz sol yanım


yağmur yağar üstüne
Değirmendere’sinin
Sürmene çamur
kim bilirdi kastını
Trabzon İskelesi’nin


topal zekanın keskin bıçağı
yol kesen Kâhya Yahya
tarihin akışını kesiyor boğazından kayıkçılarla
Kâhya Yahya
kara belası olsan da sabahın
uzayıp gider sevdamız denizde


kaç kat gece Ocak ayının 28`i
`Kan Konuşmaz`
"Ne bir vapur dumanı, ne bir yelken."
kaç kat küçük Bandırma Vapurundan
gökyüzünün yıldızlarını taşır
Değirmendere’de tek taka
deniz Güneşe karışırken
hırçınlaşır daha da


sessiz geliyordu
topal balığın bıçaklı kahyası
ekmek denizinin haraççısı
parlıyordu sinsinin hilal hançeri
kıvrım kıvrım yılandı motorun hırıltısıyla
Yahya Kahya


hamlacı
yanlış bu hamlacı
küreğin aldığı yol denize değil
bıçağını tuttuğun devir
karanlığa giden dipsiz
derin saltanat tacı
Güneş’i kamaştıran
takımyıldızı kolları arasında
on beş can parlıyor bizden
İçinde onca acı


seksen sekiz yıldızın Kartalı Ethem Nejat
Avcı yıldızım Kâzım Ali
proleter bilincin oklarını atar yayından
sevdası nasıldır kim bilir
öpmüş müdür
aşkının
terindeki ak pınarından

Bahaeddin, Emin Şefik,
Lir ve Kuğu yıldızımız
denizden bir uğultu
Kuğu’nun sonsuz çığlığıdır bu
vurulurken eşi
lirin her teline değdikçe eğilir başı buğdayın
insanıma göklerden taşır Güneşi


Cemil Nazmim Yay yıldızıdır Güneş’in kaşlarında
silinir sürmesi siminin
bakamaz yeryüzüne elindeki ayla
her ışığı darmadağın
4,5 milyarlık ihtiyarın
oğul hüznü vardır altın başında

Kâzım Hulusi, Halitoğlu Mehmet, İsmail Hakkı
Şimal Yıldızım kayıyor ellerimden

şaşkın denizciyim
bulamıyorum
geceden sabaha çıkmıyor yolum
çobanlar kayboldu dağlarımda


gece
pencereleri yutan bir gece
sinsice durdular
sabahı yüreğinden vurdular
emperyalizme karşı savaş kaçkını bir topalın
deyneği Kahya Yahya ey!
yudukça kirlenen hançerin suya değdi
haraççı
fesatçı
uçurumlardan denize atttığın
vicdanın
taşınmayacak kadar
berbattı


Hayreddin, Mehmet Ali, İsmail Hakkı,
Maksut, Mustafaoğlu Mehmet ve Çitoğlu Nazmi İsmail,
On beş takımyıldızına değdi Güneş
hayat verdiği dünyanın
içinde taht kurmuş hainlikten
utanır arlanır
büzülür içindeki ateş


Güneş’in canı demir
devrilir
bu devrilişin
........ ...bütün tarihî
............ ....... sosyal
.............. .... ekonomik
şartlarını taşır Güneş’in on beşi
zamanın yüreğinden akar bir ıstırap şarkısı
büyük ölüler büyük ölüler
küçülmüşlerin elinden
büyük ölürler


dirilir yeniden yürekleri ateşinde
sanmayın bir mezar taşıdır Güneş
bir annedir yıldız büyür içinde


bir şehrin varoşunda çürür ağaçlar
sahibinden daha ağıtlı
topal bir zekanın peşinde
yorgun ve hasta aksırıyor
aksıyor hamallar
koca bir halk olup kaldırımlardan
sürünerek

sokakta kirli bir kedi gibi açlıkla
sürtünüyor çöp atıklarına
kaderini çevirenlere
büzülür utançlı bahçedeki gül


Güneş sadece sabah doğar sanmayın
kanarken Güneş cevherleri
her akşam erir alev yeryüzüne
casus uydular,
uzay yolcuları
boru hatları,
göçmen kuşları
ah ! kıyamadığım göçmen kuşları
işgalci uçaklar
işbirlikçi topallar
sefer var yer yüzüne on beş milyon çoğalarak
patlıyor güneş


Güneş’in yürek ateşinden
kaynamalı diyor sabahın ışığı Suphi
parlamalı iş isteyen bilek
tencereler dolmalı
............. aşa hasret yaşlıya
bitmez
bitmeyecek bu dilek


Güneş’ten geliyorum ateştendir gemiler

saatte 70 000 km hızla
dönüyordu sevinçten ekseninde
sarılıp aya
dağların yücesi gördü gemileri
tan yanıyordu
serdi denizden ipek halıyı dünya



akar gama ışını göğsünden güneşin
emer üşümüş Karadeniz yalnızlığı
çırpınıyordu on beş kez göğe
bir o kadar yere inerek


dizildi seksen sekiz takım yıldızı
duyuyoruz
tan vakti başladı sefer
Güneş’in füzyonunda kızıl kırmızı
büyüdü bir çocuğun içinde tohum
geliyor halk halk
...............Suphi’si sabahın
bir çocuğun çığlığına koşarak
................ bağrı kanlı
alevlendikçe Güneş Fırtınasıyla
uzaya hükmeden Güneş’le yürüyor


sanma güneş sadece sabah doğar
uzanır güneş rüzgarı akıntısı kanayarak sulara
Güneş yarasında parıltı
gider kutup tanına,
biter bomba uçuşları
haberleşme
yakar suni uyduların devrelerini
sızı var
Güneş’ın ışımasında
............sızı var



Sait Açıkgöz