biliyorsunuz
kemanın eşiği bir şair adamın
son burguda biter bütün yaşamı


yürüyorum
ürkek bir kuşku batık bir kıymık
yedi telde cambaz hüzünler
kadeh kırığı cila çekilmiş ayaklarımla
şiir tınılarımı dinliyor musunuz

küllü günlerden kanla boyalı
kaç parça düştü sine kemanım
insan kalan tek yanımın
Farid Ferjad’da ağlamasını
duyuyor muydunuz

dirilerek ölmenin acısındaki bendim
şiir aynalarında kaldı küllerim

batan gemilerimi sayamadım
bir ip gerili şiirde yürürken
uzun kısa dizelerı kucaklayıp
bir bilinmeze gidişin ayrımında
acı ile aşkın vardiyalı işyeriydi şiirim
uğramıyordunuz


sokaklar dert çiziliyken sekerek yürüyorum
birinden kurtulsam diğeri yakıyor özümü
aslında kedere gülümseyen adama adam demeli
-hemen gülümseyen bir resim koymalıyım albüme-
soyuluyor içimde inci mercan
en sıcak kadının yazında ayazdayım
kuru ağaçları anımsayın çabuk kırılan
yaşama umursuz böyle bir adam
nasıl olur , biliyorsunuz...

yaşamın
anlamını hep sende sevmeli şair...
çoşkun sularda gezen bakışların,
Josef Mengele’nin saf Alman ırkına
direnmesidir insanlığın

ordulardan güçlü yürüyor
yükseliyor dört bir yandan şiiri
yaşasın kardeşlik , yaşasın şiirsel dünya!
haydi alkışlayın şairi , alkışlamalı biri ....