/ıslak kuşların kışa küfrüdür susmaları konmuş
göçemeyişin ürkek bekleyişleri yaslandığım dalda
varoşça kıstırılır can bir sokakta kanlı bıçaklı
öpünce geçmez yaram
beni sevdan vurmuştur/


ask bir hata midir ? ve bazen asik olmak yalnislik ?

cevabin yuzde doksani hayir olucaktir kesinlikle. cunku ask yuce bir duygudur, olaganustu bir hissedistir ve asik olmak guzeldir...
evet evet, biz bøyle øgrendik søzluk anlami itibari ile aski, tabi ya...

peki ya bu ask denen sey, søzden eyleme gectiginde neden anlamini korumaz ? neden yuceligi doya doya pratikte yasanmaz da, hep "søz" de ve søzun en derinine, en dibine cakilir kalir bu siir gibi ?

tatligini, acisini olabildigince yogun yasariz, yasamak isteriz hep bu duygunun...
kalemi kagitla, kagidi kalem ile, misralari; ardi arkasi kesilmeyen onlarca misra ile, hatta harfleri birbiri ile sevistiririz de neden sevdalinin gøzune degen gøzlerinde sevisemeyiz bir turlu øzgurce, kaciririz bakislarimizi ona bakarken ? icimizden oluk oluk kagida døkulen dingin søz yagmurlarini sevdigimizin karsisina gectigimiz anda durdurur, ketumlugumuzla keseriz ? heyecan ? kalp atisi ? karsindakine guvensizlik duygusu ? suphecilik ? ya da onun bizi, bizim onu sevdigimiz kadar sevmedigi dusuncesi ?

gunluk hayatta birbirimize sordugumuz normal sorular gibi, ørnek vermek gerekirse; karnin acmi ? sorusu gibi neden icimizde ona dair biriken sorulari, onun yuzune, gøzunun icine baka baka sorup, aninda cevap almak varken, geceye hapsederiz kendi kendimizi sorularimizla beraber ? ele ele, gøz gøze iken bir sehre sigar varligimiz onunla... fakat cogu zaman "kacinilmaz" olan ayrilik kapiya dayandiginda, sehir olur sevilenin yoklugu, buyur, buyur, buyur ve icimizin cografyasi dar gelince yoklugun, yoksullugun yuzølcumune, bir anda binlerce sanci cizik atar yuregimize bicak misali.. ardindan agrisi, sizisi bitmek bilmeyen geceler.. en nihayetinde, gøgsumuz yarilir, bir ses; "dogur beni sair! azad et!" der ciglik ciglik...

ve.. SIIR cikar icinden olanca ihtisami ile...

bir butun halinde dogar, bir sayfaya sigar varligi.. ama asli øyle degildir... siirin tamaminda bir butun gibi gøzuken bu duygular yine harf harf, misra misra yayilir gecmisin karanligina, anilara ve anilarimizla beraber o sehrin her semtine, her sokagina, hatta yurudugumuz her kaldirima...

ve bu sehir cogu zaman Istanbul'dur... neden Ankara veya diger sehirler degil de, Istanbul'dur diye sair soracak olursa bana eger, yanit yuzde yuzde su olucaktir efendim;

"cunku okuyucu, siiri hissetmistir, duyumsamistir ve her misrada kendini bulmustur."

Tebrik ve saygimlasiniz.