Nefretler aşkın oyuncağıdır
kâğıtlar nefretlerin arada sulandığı
Nil vadisinden ibaret…


deli dolu, hırçın, zavallı zaman
Şubat keskinliğinde çiftleşti aşk
engel olmadım doyumsuzluğa
ve göz kapaklarımda uyuyan sevgili de
benim gibi…


adını verdim oynaşan mutluluğuma
zarlarına merakla uzattım ruhumu
yüreğim hep düşeş gelmedi ve
gözlerim yalandan ıslanmadı oysa
nem koktu kirpik aralıklarım
kimsecikler bilmedi bunu…


derli toplu kırgınlıklar mı tanıdım
standart bir hüzne tabiyken aşk
her çalkantılı boşluğun duvarlarında
boylu boyunca uzanıp yuvarlanan ızdırap
bir resmi ruhsuz bırakan
rengi belirsiz sonları diriltir


hep nefretiyle yüzleşirim acının
mızrak uçlarındaki akrep lanetidir
soktukça sokan


ve bu yüzden
sızma zehirlerde törpülenir rüyalarım
sıraya varlığımı koyarım
istemsizce


fakat birden
şimşekler çakar
yağmur boşalır üstümüze
bir şiiri doğurur bir aşk
ve bir aşkı tek bir şiir


ve aşk masum kalır o zaman
aşkla sevişmek daha masum…







Nevzat KONŞER
Eylül 07


-Aşk çiftleşmek değil, tekleşmektir.- (Cemal SÜREYA)